Okul dönemi çocuğun aile-ev ortamından çıkıp dış dünyaya ve toplumsal çevreye adım attığı süreçtir. Bu süreç bir bakıma çocuğun doğum sonrası bir kez daha anneden ayrılması olarak görülebilir. Okul dönemi de dahil olmak üzere çocuklarımız yaşlarına göre değişik gelişim dönemlerden geçerler.

Zekayı nicelikten çok nitelik olarak değerlendiren, bir çok zihinsel büyümeyi içeren bilişsel gelişim süreci diye ele alan İsviçreli psikolog Jean Piaget bilişsel gelişim teorisiyle, bebeklikten yetişkinliğe dek gelen dört dönemde gelişimin gerçekleştiğini savunmuştur.

Bu çerçevede okul öncesi; işlem öncesi dönem olarak adlandırılan dönemde bulunur. Çocuğun olay ve durumları beniçincilik( her şeyi kendine dayandırmak) biçiminde algıladığı ve değerlendirdiği, zihinsel işleme tabi tutmadığı, nedenleri sorgulamadığı bir dönem olmakla birlikte yaratıcılığın ve öğrenme hızının en yüksek olduğu dönemdir.

Yedi yaşından itibaren somut işlemler dönemi başlarken mantıksal düşünmenin geliştiği, problemlerin sezgisel değil ussal çözülmeye başlandığı, temel bilimsel kavramları öğrenirken, kendileri dışındaki kişilerle de yakın ilişkiler kurmaya başlar. Düşünsel gelişimi ile birlikte bedensel koordinasyonun arttığı ve duygusal alanda da gelişimi artarken ince kas gelişimin olgunlaşmasıyla okuma yazma becerilerinin gerektirdiği gelişimler tamamlanarak birinci sınıfa hazır düzeye gelir çocuk.

Tabi ki bu hazır olma süreci kendiliğinden sorunsuz tamda olması gerektiği gibi olmuyor tıpkı birinci sınıfta da olmayacağı gibi… Çocuğumuz birinci sınıfa başlıyor deyip süreci sadece teorik olarak değerlendirmenin yanlış olacağı gibi birinci sınıfı en büyük, en önemli, en zor süreç olarak görmek de yanlış olur. Çocuğumuzun yaşamında her evresinin sarmal sistemde bütünsel olduğunu unutmadan her anına ne eksik ne fazla olması gerektiği kadar önem göstermeliyiz.

Peki çocuğumuz birinci sınıfa başlarken ebeveynler ne yapmalı? Kısaca birkaç şeyden bahsedeyim…

Öncelikle çocuğumuzun doğuştan gelen ve yaşamsal süreçte edindiği kişisel yeterliklerini ve becerilerini gözden geçirmekle başlayabiliriz. Böylece onun kendi gereksinimlerini karşılayacak, çevresiyle iletişim kurabilecek, en önemlisi özgüvenli hissedip öğrenmeye başlayabilecek olmasını destekleyebilirsiniz. Okulu çocuğumuzla önceden ziyaret edip birlikte okulu tanıyarak, okul alış verişini birlikte yaparak, okul eşyaları ile fotoğraf çekerek onu okullu olma fikrine alıştırabiliriz.

İlkokulun baş aktörü sınıf öğretmeni. Öğretmenle sürekli iletişimde olalım. Öğretmene de her türlü olumlu ya da olumsuz durumu size anlatabileceği mesajı verin. Veli toplantılarına mutlaka katılın. Ama öğretmenle görüşmeye “çat kapı” gitmeyin, randevu alın. Öğretmene işini öğretmeye kalkmayalım, önerilerini ciddiye alıp çocuğumuzun gelişiminde ona destek olalım…

İlk başta kalem bile tutamazken her karalamaya “aferin” derken, ilerleyen zamanda her zorlandığında “kaç defa dedim öyle yapma!” demeyelim. Komşunun çocuğu okumaya geçti bizimkisi hala kekeliyor.”  tasasına düşmeyelim, her çocuğun farklı olduğunu bile bile… Belki geç yapacak belki de öğrenemeyecek sınıfta öğretilen dersleri telaşlanıp dünyamızı başımıza yıkmayalım ‘’ Her Çocuk Özeldir mottosunu unutarak.

Daha konuşulacak çok şey var ama unutmayalım çocuklarımızın hayatındaki ilklerin çoğu orda başlıyor: ilk sevinçler, ilk aşklar, ilk hayal kırıklıkları, ilk okunan yazılan kelimeler, çözülen ilk problemler, ilk rekabetler… Hayatın her anında olması gerektiği gibi çocuğumuza koşulsuz kabul gösterip birlikte birinci sınıfa başlamanın tadını çıkaralım.

Sonsuz saygıyı hak eden öğretmenlerimizin ve çocuklarımızın mutluluğu ile dolu bir eğitim öğretim yılı olması temennisiyle…