Bugün günlerden Zekeriya Kaymaz…
1 Mart 1930 dan 27 Mart 2020’ye kadar Hoğu, Cumhuriyet Mahallesi Kehriz Caddesi 3 numarada başlayıp, pandeminin ilk günlerinde Kayseri Erciyes Üniversitesinde Akciğerlerde su toplanması ve yaşlılığa bağlı, nefes darlığından yoğun bakım sürecinde o günlere özgü, Covid-19 için hastanelerin hazırlık telaşında. Belki de tıbbi ihmalin sonucu nihayetinde itikadımızın sonucu, Takdir i ilahi, Hakka teslim oldu.

Karındaşım Hacı Mehmet Fatih Kaymaz, onun yıllarca her gün, ama istisnasız her gün özenle arkaya taranmış metalik gri saçlarını okşayarak yıkayıp kefenledi. Işık hızıyla, ambulansla 4 saatte YURTBAŞI eski mezarlığımızdaki yıllanmış musalla taşına kondu.
O musalla taşı 1810 doğumlu Divan şairimiz Rahmi i Harputi den buyana, yüzlerce Hoğuluyu son yolculuğunda sırtında taşımış TAŞ.
Cenaze törenlerinin yasaklı ve jandarma tarafından kontrol edildiği o günlerde, Allah razı olsun, başta belediye başkanımız Yasin Yılmaz ve Nihat Doğan olmak üzere 100 kadar Dostumuzla helalleşip omuzlarında uğurladık. Annesi Necmiye İfakat Kaymaz’ın sağ koynuna yerleştirirken, eski usulle kazılmış yatağında emeği geçen Edip Ergin Doğan ve Mehmet Kaymaz Şahin Pehlivan, o günkü ağır görevimizi hafiflettiler. Burhan Altunbaran, Bakari Mehmet ve rakip KAYMA , Doğukent Komşum Erhan Yazıcı… Onlarca dostumuz maskeli de olsa taziye yasağını delip ziyaretimize geldiler. Acımızı hafifletip Yaramızı dağladılar. Allah razı olsun

İstiklal Gazisi, 1881 Doğumlu Hacı Kerem Mustafa’nın 5 çocuğunun en küçüğü ve Zekiye Halamın ikizi olmasına rağmen farklı mizacıyla bu fani dünyada iz bırakmış bir ”karizma”dır Babamız. Onu tarif eden ve bizden daha zen göstererek sahiplenen dostlarımız sağ olsunlar

İnsan ömrü kelebek misali ya da bazen bal toplayan arı da olabilir. Ama çok şükür ki baldan öte halden anlayan derin önsezisiyle, vakur ve dingin dik duruşuyla, Hollywood yıldızlarının gıpta edeceği duruşuyla, Hacı Halise Anamın yıpranmasın diye makineye atmayıp elde yıkadığı, hepsi beyaz kolalı ütülü gömlekleri her gün ütülenmese de; kırışmasın diye özenle oturduğu için, ütüsü taze görünümlü Terzi Ömer Arslan’ın özel dikimi 50’yi aşkın takım elbisesiyle, Efsane bir Beyefendiydi Vesselam Babam.

15 Ay önce geç de olsa Baba oldum ve Babam göremedi. Hele bugünkü Türkiye’nin son iki büyük deprem sendromunu, pandemi günlerini ve faizi, ekonominin bilimsel somut rakamları yerine NAS ile belirlemenin sonucu, piyasaların tepetaklak olduğu son 2 yıldır durdurulamayan enflasyon canavarını göremeden gitti çok şükür. Öyle ki bu üç musibet bile nefes darlığından beter illetler.

Depremzedelerin yaralarını saramamış Türkiye, bir ay da olsa erkene aldığı 14 Mayıs 2023 seçimleriyle tarihi bir kırılma noktasında.
Mevcut hükümet, 21 yıllık görev süresiyle, Cumhuriyet Dönemimizin en uzun ve en güçlü hükümet sistemi olmasına rağmen çözemiyor sorunları.
Özde değişmesek de sözde değişen milli değerlerimiz, sözde daha dindar bir toplum olma yolunda, biz den ziyade ben odaklı, sarsılmış ahlaki değerlerle, hukuk dışı evrensel değerlere ve insan haklarını umursamaz,  korku sarmalında tepkisiz bir ulus olduk.
Bir ulus ki 5 milyonu Suriyeli, 1 milyonu da 72 milletten, 85 milyonluk nüfusumuzun 62 milyonu oy kullanacak Türkiye.
14 Mayıs doğum günüme ve seçim de Cumhuriyetimizin 100. Yılına denk gelince, Atatürk ün fani dünyaya veda ettiği 57 yaşının sanki devamı gibi 58 yaşımda, ”O’nun felsefesi ışığında, tırnağı olmaya çalışacağım” sözümle 28. Dönem Milletvekilliğine Aday Adayı, değil BİZZAT ADAYIM. Allah utandırmasın Babam Nurda yatsın.