1990 yılından beri engellilerin hayatlarını kolaylaştıran bir eylemin içindeyim.
Yıllardır Zihinsel yetersiz çocukları yetiştirme ve koruma vakfı yönetim kurulu ve başkanlığı görevlerini ifa etmekteyim. Bizler engelli ebeveynleri olarak kurduğumuz vakıfta hizmet etmeye başladığımızda ilimizde engellilerin eğitilebilir olduğunu anlattığımızda hayal kuruyorsunuz dediler. Bizler tüm engellemelere ve itirazlara rağmen yolumuza devam ettik. Tüm zorluklara rağmen bu konuda başarılı bir grafik çizdiğimize inanıyoruz.
Engellilerin eğitilerek topluma kazandırıldığını ve birey olarak toplumda varlıkları kabul görmeye başladı. Bu vesile ile ilimizde birçok rehabilitasyon merkezi açıldı. Eğitimin bir kanadında yerini almış oldu ve bir sektör oluştu. Ancak bu rehabilitasyon merkezlerinin sıkıntıları da hergün artmaya başladı.
Bu sıkıntılar geçer ancak engellilerin önündeki esas engellerden kurtulamadık. Nereye bakarsanız bir engelle karşılaşırsınız.
İlgili kuruluşlar sadece formaliteyi yerine getiriyor, engelliye uygun bir ortam müsait mi ona bakmıyorlar. Bu arada etrafımıza bakarsanız her yanımız engel.
Aslında yapılması gereken ortamın tamamı engelsiz olmalı. Engelliler için özel işler yapılmamalı. Ortam engelsizleştirilmeli diye düşünüyor ve bunu savunuyorum.
Artık toplum engelsiz ortam oluşturulmalı.
Engelsiz Elazığ diyerek yolumuza devam ediyor mücadelemiz engellilerin hayatlarını kolaylaştırmak üzere çalışmaya devam edeceğiz.