Belli ki, ABD/İsrail ortaklığının hedefi Gazze’den Gazzelileri kovarak, orayı Yahudilerle doldurmak, bunun için de çevre ülkelere Filistinli transferi yapmaktır. Bu plan, Suriye’de uygulanarak PKK’ için muhalefetsiz, Arapsız bir alan açıldı. Bugün orada ABD himayesinde bir PKK federasyonu var. Şimdi aynı oyun Filistin’de deneniyor. Filistinlinin Filistin’den çıkmasına yardımcı olmak, Siyonizm’e hizmet etmek, İsrail’e yeni topraklar kazandırmaktır. Filistinliler için tek çözüm yolu, kendi topraklarında insanca ve özgürce yaşamanın şartlarını oluşturmak, iki devletli çözüm için gayret sarf etmektir. Filistinlilerin topraklarında tutunabilmesi, uluslararası toplumun desteği, savaş kabiliyet ve kapasitelerinin yükseltilmesi gibi sebeplere bağlıdır. Savaş uzadıkça, uluslararası toplumun baskısı artacak İsrail ve ABD bu soykırımı sonsuza kadar devam ettiremeyecektir.

Bu konuda en hassas kamuoyunun Batı’da olduğu unutulmamalıdır. Şimdiye kadar İslam ülkelerinde cılız/etkisiz tepkiler dışında ses çıkmazken Batı’da yüz binler yürümüş, büyük tepki mitingleri yapılarak susan vicdanlar harekete geçirilmeye çalışılmıştır. İsrail’in en önemli destekçilerinden İngiltere’de üç yüz bin kişinin yürümesi bunun en bariz örneklerinden biridir. İki dünya arasındaki farkın nedeni, demokrasi ile otokrat yönetimler arasındaki farktır. Otokrasilerde, güçlü sivil toplum olmadığı gibi özgür bir kamuoyu da yoktur. İnsanlar bastırılmış, duygular boğdurulmuş, özgür birey yok edilmiştir. Demokrasilerde ise tam tersidir, birey özgürdür, duyduğunu, hissettiğini hiçbir korkuya kapılmadan dile getirir. İsrail mezaliminin gösterdiği hususlardan biri de demokrasi ile otokrasi arasındaki farkı gözler önüne sermesidir. Demokrasilerde, yönetimler halkı dinler, siyasetlerini ona göre belirler, otokrasilerde ise halk yöneticileri dinler, hal ve hareketini ona göre tanzim eder. Onun için halklarını dinleyen yönetimlerin, halklarının vicdanı hedef alınmalı, bu soykırım silahtan çok, insanlığın vicdanı harekete geçirilerek durdurulmalıdır.