Yargıtay 11.Hukuk dairesi başkanı Abdullah Yaman, Yeni Şafak gazetesinin kendisini hedef alan yayınlarına verdiği cevap, Cumhuriyet gazetesi tarafından manşete taşındı.
Yeni Şafak, Yaman’ın, çift numaralı aylarda görüşülmesi gereken dosyaları tek numaralı heyete aktararak dosya manipülasyonu yaptığını iddia ediyor ve hedefe aldığı kişilerle ilgili hep yaptığı gibi Yaman’ı Fethullahçılıkla suçluyordu.
Yaman’ın bu iddialara cevabı sert oldu ve iftiraların nedeninin “Yeni Şafak çetesinin haram yoldan birilerinin malına çökmelerine imkân ve fırsat vermemek olduğunu belirtti.
Bu olay bana yılar önce yaşadığım bir olayı hatırlattı: 28 Şubatlı yıllardı. Öğretim görevlisi bir arkadaşımla birlikte –en İslamcı, en radikal geçinen – bir gazetenin internet sitesinde yazılar yazıyorduk. Yazılarımız bazen o gazete de manşete taşınıyor, gündem belirliyordu. Site yönetimine göre internette en çok okunan yazardım.
Bu gazete bir süre Türkiye’nin en büyük holdinglerinden biriyle ilgili yazılar yazmaya başladı. Güya o holding yönetimi fabrikalarında, iş yerlerinde baş örtülü hanımların çalışmasına izin vermiyor, din düşmanlığı yapıyordu.
Holding yöneticisinin bir yakını öğretim görevlisi arkadaşımı tanıyormuş, gazetenin internet sitesinde yazdığını görünce -faydası olur, bu yanlışlık izale edilir- diyerek arkadaşımın uçak biletlerini göndererek İstanbul’da şirket merkezine davet etti. O arkadaş gitti, şirketin en üst iki yöneticisi ve sahiplerinden biri olan kişiyle görüştü. Kamuoyunun çok yakından tanıdığı O kişi, iş yerlerinde böyle bir yasak ve ayrımcılığın olmadığını, kendilerinin de Müslüman olduğunu, önümüzdeki haftalarda Umre’ye gideceğini, ama bunu kamuoyu ile paylaşmayı doğru bulmadığını, gazete sahibi ile görüşerek bu çirkin yayınlara son vermeleri için arkadaşımdan aracı olmasını ister. Arkadaşımın da o aile ile ilgili tereddütleri vardır ancak karşı tarafı dinleyip samimiyetlerini görünce tereddütleri izale olur, gazete sahibi ile görüşmeyi kabul eder.
Gazete merkezi İstanbul’dadır, arkadaşım gider gazete sahibi ile görüşür, böyle bir yasağın olmadığını, yayınların gerçeği yansıtmadığını söyler. Gazete sahibi ” tamam o zaman o holdinge dönük yayınlarımızı kesiyoruz,” der. Bir hafta- on gün yayın yapılmaz ama bir süre sonra tekrar aynı yayınlar daha sert bir üslupla yapılmaya başlar. Arkadaşım tekrar İstanbul’a holding merkezine davet edilir. Aynı Holding sahibi ve yöneticisi ile görüşür, holding sahibi gazeteyi rica, minnetle susturamayacağını, iftiraların devam edeceğini anlamıştır.Bu defa arkadaşıma “gazete sahibi ile görüş, bu yıl reklama şu kadar para ayırdık, o gazeteye de şu kadar reklam vereceğiz, bu yayınlara son versinler,”der. Arkadaşım gazete sahibi ile görüşür, reklam ve para işini söyler, o gazete bir daha o holdingle ilgili aleyhe en küçük bir yayın yapmaz.Başörtüsü paraya tahvil edilmiş,İslamcılık bitmiştir.
Arkadaşım kendisini de hayal kırıklığına uğratan bu olayı anlatınca kırıp dökmeden sitede yazmamaya karar verdik, kısa bir süre sonra da ayrıldık. Gazete sahibi iki defa beni arayarak yazmamı rica ettiyse de kabul etmedim. O gün ben de arkadaşım da bir iddiayı taşımakla onun ahlakına bürünmenin aynı şey olmadığını anladık.
Ne yazık ki, bugün İslamcılık paraya tahvil edilen bir şeydir ve İslam’a değil menfaatperestlerin saltanatına hizmet eden elverişli bir araçtır. Bu tip yayınlara kanıp arkalarına takılanlar ise onların çıkarlarına hizmet eden kurbanlardır. Yeni Şafak’ın Yaman’la ilgili yayınları o günden bugüne çok şey değişmediğini gösteriyor. Bu tip yayın organlarının elinde İslamcılık, İslam’ı yiyerek büyüyen bir kanser tümörüne dönmüştür.
News
https://shorturl.fm/giYZg