Çok büyük bir felaket yaşadık. Ne kadar üzülsek feryat etsek azdır. Bugün itibarıyla ölü sayısı 10 bin. Her şey bitip  gerçek bilanço ortaya çıktığında muhtemelen ortaya daha kabarık bir tablo çıkacak.

20 bin – 30 bin ölü sürpriz olmamalı. Çok üzgünüz. Artık ağlama vakti değil, yara sarma zamanı. Herkes ne yapabilirse yapmalı. Belki bu yarayı sağaltamayız ama acılı insanlarımıza yalnız olmadıklarını ve kardeş olduğumuzu hatırlatmış oluruz. Bu tür felaketler yeni değil. Ne yazıkki ders almıyoruz. Depreme hiç hazırlık yapılmamış. Bilim insanlarının uyarıları dikkate alınmamış. Bol laf ve sloganla geçiştirilmiş. Şimdi bunun bedelini milletçe ödüyoruz.

20 yılda depreme hazırlık yapılmaz mıydı?

Bugün depremin 3. günü hala enkazların yarısına bile ulaşılamadı. Çadır yok, ısıtıcı yok, su yok, tuvalet yok, vinç yok, ekipman yok ama çok şükür bir dünya liderimiz var. Bu kafayla daha çok bedeller öderiz. Felaketin bu kadar büyük olmasının nedeni ülkeyi yönetenlerin beceriksizlikleri, duyarsızlıkları, her meseleye oy ve rant zaviyesinden bakmalarıdır.Halbuki 20 yılda çok şey yapılabilirdi.

Depremde diğer iller kadar olmasa da Elazığ’ da yara aldı. Ne yazık ki OHAL ilan edilirken yine unutuldu. On il OHAL kapsamına alındı ama Elazığ alınmadı. Oysa Elazığ’da da birçok bina hasar gördü. Şehir terk edilmiş gibi. Esnaf dükkanını açamıyor. Vergisini, sigortasını ödeyemiyor.

İki deprem yaşamış Elazığ’ın da OHAL kapsamına alınması hakkaniyetin gereğiydi. Vekillerimiz bir defa daha görevlerini yapamadılar. Onların kapasitesizliği Elazığ’ın her konuda ihmal edilmesine neden oldu. Ne yazık ki Sayın Erdoğan’a  yaranmaktan millete dönmeye bir türlü fırsat bulamıyorlar. Bu kafa ile Elazığ’ın hukuku korunamaz. Yine iş başa düşüyor. Kendi hukukumuzu kendimiz koruyacağız. Sorunlarımızı kendimiz konuşacağız, yaralarımızı kendimiz saracağız. Elazığımız’ın yaralarının sarılması için kendimiz gayret göstereceğiz. Elazığ afet bölgesi ilan edilerek OHAL kapsamına alınmalıydı. Alınmadı. Bu ayıp Elazığ siyasetine yeter.