MEB EĞİTİM MÜFETTİŞLERİ YÖNETMELİĞİ

Günümüzde eğitim sistemleri ve onun temel unsuru olan okullar, çağın gerekleri doğrultusunda eğitimin niteliğini yükseltmek, öğrencilerin ihtiyaçlarına cevap verebilmek ve başarıyı artırmak için sürekli değişen ve karmaşıklaşan bir dönüşüm içerisindedir.

   Bu dönüşümün odağında ise ‘’ nitelik ‘’kavramının olduğu aşikardır. Bu durumda giderek çeşitlenen beklentileri karşılamak için okullarda niteliğin sürekli şekilde geliştirilmesine yönelik bir ihtiyacın ortaya çıktığı, bunun da planlı bir gelişim anlayışıyla yapılabileceği inkar edilemez bir gerçektir.

   İşte bu gerçeklik neticesinde Milli Eğitim Bakanlığı okullara yönelik önemli bir adım atarak Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim Müfettişleri Yönetmeliğini yayımladı.

   Bakanlık yeni yönetmelikle atamadan, hizmet bölgesine, denetimden, soruşturmaya birçok konuyu yeniden düzenledi.

   Yönetmeliğin yayımlanmasının ardı sıra müfettişlik atamalarında otuz beş yaş sınırı, sekiz yıllık süre, yarışma sınavı gibi konularda haklı eleştiriler de yapıldı.

    Ben de bu haftaki yazımda gözlerden kaçmasını istemediğim yönetmeliğin takdiri hak ettiğini düşündüğüm Rehberlik ve Denetim, izleme ve Değerlendirme bölümünü ele almak istedim.

    Bu yönetmelikle daha önce illerdeki teftiş sistemi inceleme ve soruşturmaya odaklanırken yeni yönetmelikle teftişin fonksiyonlarına rehberlik ve denetleme, izleme ve izleme değerlendirme dahil edilmiş olacak.

    Merkezinde Okullarda Kalite Güvence Sistemi olan bu bölüm neticesinde; okullar kendi öz değerlendirme raporlarını kendileri hazırlayacak, hedeflerini açık ve net bir şekilde ortaya koyacak ve bu hedeflere ulaşmak için gerekli çalışmaları yapacak.

    Yönetmeliğin bu bölümü Süreç Denetimi, Sonuç Denetimi, Performans Denetimi, Mali Denetim, Yerindelik Denetimi, Ders Denetimi, Öz Değerlendirme gibi konu başlıklarıyla bütüncül bir yaklaşımı içerisinde barındırıyor.

    Ayrıca, bireysel ve kurumsal farklılıkları ve çevresel faktörleri dikkate alma, yol gösterici ve önleyici rehberlik, iyileşme ve geliştirme esaslı olma, başarıyı ön plana çıkarma ve teşvik etme kavramlarıyla da okullarda niteliği artırma anlamında yeterince ümit verici görünüyor.

   Milli Eğitim Bakanlığının yönetmeliğin bu bölümüyle okullarda milli ülkülerin yaşatılmasını, Türk kültürünün yükseltilmesini, öğrencilerin Atatürk inkılap ve ilkelerine bağlı, yurdunu ve milletini seven, ilmi düşünceye sahip, üretici ve uygar vatandaşlar olarak yetişmelerini ana hedef alarak; okuldan ilçeye ve ile, ilden bakanlığa kadar eğitim sisteminin tüm bileşenlerinin kalitesini sürekli izleyen, değerlendiren ve rehberlik hizmeti sağlayan bir sistemi oluşturmaya çalıştığını düşünüyorum.

    Ben kağıt üzerindeki bu taze yönetmeliğe dair ümitvarım. Umarım yönetmeliğin işleyişinin ardından zaman bana yönetmeliğe dair‘’ Hayaller Finlandiya, gerçekler Orta Afrika’’ yorumunu yaptırmaz…