İnsanlar iletişim halindeyken İfadelerine sen veya ben diye başlarlar.  Sözel iletişimde istemediğimiz bir davranışı söylemek durumunda kaldığımız zaman ben diye başladığımız takdirde problemler ortaya çıkmadan önleme şansımız olur.  Karşı taraf ile olumlu bir diyalog kurmuş oluruz. Sıkıntılı durumlarda ben diye başladığımız dil ben dilidir. Ben dili yapıcı bir tutumu sergilemektedir. Sen diye başladığımız dil ise iletişimi durduran bir dildir. Sen dilini günlük hayatta çok fazla kullanıyoruz. Sen dili aslında kişinin kabul edilmeyen davranışlarını suçlayıcı, değerlendirici, yargılayıcı eleştirici bir şekilde dile getiren bir dildir. Ben dili duyguları dile getiren, suçlayıcı olmayan, yargılamayan kendimizle ilgili bir şeyler ortaya koyan ben mesajlarını içeren bir dildir. Ben dilinde iki bilgiyi karşı tarafa veririz: Konuyla ilgili düşüncelerimizi ikincisi ise konuyla ilgili duygularımızı söylüyoruz. Sen diline örnek verecek olursak ‘’ Bence sen biraz daha dikkatli davranmalısın.’’ Sözü bence demesine rağmen sen dikkati davranmalısın dediği için karşı tarafa suçlayıcı bir mesaj vermiş oluyor. Bu durumu ben dilinde ifade edersek düşüncemiz ve duygumuzu söylemiş oluruz. ‘’ İşini zamanında yapmadığında senin için endişeleniyorum.’’ Bu ifadede istemediğimiz bir durumu suçlayıcı ve yargılayıcı bir dile değil kendi duygularımızı ve düşüncelerimizi ortaya koyarak ifade etmiş oluruz.